Zimna Szczelina III
49°14′46″N 19°51′44″E/49,246119 19,862156| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
8 m |
| Głębokość |
4 m |
| Deniwelacja |
4 m |
| Wysokość otworów |
1117 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
115 m |
| Ekspozycja otworów |
ku NE |
| Data odkrycia |
lipiec 1980 roku |
| Odkrywca |
I. Luty i W. Skierniewski |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.D-08.40 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′46″N 19°51′44″E/49,246119 19,862156
| |
Zimna Szczelina III – jaskinia, a właściwie schronisko, w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się ponad skałami Sowy, w pobliżu jaskini Zimna Szczelina I i Zimna Szczelina II, na wysokości 1117 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 8 metrów, a jej deniwelacja 4 metry[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi bardzo wąski, szczelinowy korytarzyk zaczynający się w wysokim otworze wejściowym, a kończący szczeliną nie do przejścia[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Ściany są suche, rosną na nich porosty. W szczelinie wiele lodowaty wiatr, jest w niej zimno. Stąd nazwa jaskini[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkryli I. Luty i W. Skierniewski w 1980 roku. Jej plan i opis sporządziła I. Luty przy pomocy T. Mardala w 1992 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 16 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-24] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-16].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-12-04].